Gitmek sonesi

Ağaçlar cılızlaşıyor ağaçlar

Yapraklarını döküyorlar 

Hoyrat bir rüzgarın savurduğu 

İçim üşüyor büzüşüyorum 

Yalnızlığıma sarılıyorum 

Kasvetli bulutların örselediği 

Ne zaman bir gitmek gelse 

Sen oluyorsun adı 

Sayısız defa terk ediyorsun beni 

Bakışların diyorum bakışların 

Bari onlar kalsaydı 

Anıları anlar besliyor fotoğraflar kadar 

Anları siliyorsun hafızamdan 

Hoyrat bir fırtına peyda oluyor 

Giderken ardında bıraktığın 

Adımların siliniyor yeryüzünden 

Kentin kalabalığı dolduruyor caddeleri 

Asık suratlı yüzler görüyorum 

Hiçbiri bana bakmıyor 

Attığım her adımda mutsuzluğa tosluyorum 

Giderken ardında bıraktığın 

Mevsimlerden sonbahar 

Aylardan Eylül 

Üşüyorum zehir zemberek 

Ellerin diyorum ellerin 

Anısı kalır mı hislerin

Ne zaman birini uğurlasam içimde 

Hep adı sen oluyorsun 

Sayısız defa terk ediyorsun beni